سونوگرافی چند قلویی

دو قلویی به میزان 1/80 حاملگی ها رخ می دهد سه قلویی به میزان 1/7000 حاملگی ها رخ می دهد . دو قلو ها یک تخمکی یا دو تخمکی هستند . دو قلو های مونوزیگون هنگامی رخ می دهد که اووم بارور شده به دو جز مجزا پس از تعدای از تقسیمات تقسیم شود دو قلو های دو تخمی وقتی رخ می دهند که دو تخمک مجزا بارور شود .

لانه گزینی دو قلو ها

جفت های دو قلو ها بر اساس وضعیت پرده هایشان توصیف می شوند . در صورت منفرد بودن ،کوریون خارجی و آمنیون داخلی  وجود دارد . در صورت دو قلوی دو تخمکی جفت ها همیشه دی آمنیون- دی کوریون هستند . در صورت دو قلوهای یک تخمکی بر اساس زمان تقسیم تخم بارور شده احتمالات زیر ممکن است :

• دی آمنیون دی کوریون
• دی آمنیون یک کوریون
• یک کوریون یک آمنیون
• و دو قلوهای متصل

پس از روز 15 روند دو قلویی واقع نمی شود .

تشخیص افتراقی

طی سونوگرافی تجمعات پشت پرده ها حاوی خون یا مایع یا یک کیسه زرد ه برجسته  یک حاملگی منفرد را می تواند چند قلو نشان دهد . یک حاملگی چند قلو ممکن است به علل درگیر شدن سر جنین دوم یا محو شدن صدای قلب دوم تشخیص داده نشود .

علائم بالینی چند قلویی

• افزایش رحم بیشتر از سن حاملگی است .
• افزایش وزن مادری زیاد است
• لمس سه یا بیشتر از مناطق جنین یا اندازه جنین بیشتر از 4cm و بیشتر از حد انتظار باشد .
• سمع بیش از یک قلب
• یافته اتفاقی طی سونوگرافی معمول
• افزایش مقادی غربالگری سه گانه سرم مادری
• در صورت حاملگی با استفاده از لقاح آزمایشگاهی یا تحریک تخمک گذاری شک باید قوی باشد.

تشخیص چند قلویی

از هفته ششم طی سونوگرافی 2 مجزا پس از آخرین دوره قاعدگی قابل رویت است . قلب های مجزای در حال طپش از هفته ششم توسط سونوگرافی از طریق واژن قابل رویت است . (از هفته 8 سونوگرافی شکمی )

بندرت (چون معمول شدن سونوگرافی قبل از زایمان شایع شده است ) تشخیص در هنگام زایمان  و هنگامی که عضو نمایش دیگر جنین پس از زایمان نخستین جنین قابل لمس می شود انجام می گیرد .

دو قلو های طبیعی تا هفته 30-32 همانند منفرد رشد می کنند سونوگرافی منظم ارزیابی مداوم رشدی فرد را مقدور می سازد  زنانی که حاملگی چند قلو دارند پس از هفته 26 باید هر 3-4 هفته پایش شوند و در صورتیکه به IUGR یا عدم هماهنگی رشد شک کردیم باید بیشتر انجام شود .

اگر هر دو دو قلو ورتکس باشند امتحان زایمان طبیعی انجام می شود در صورت های مامایی غیر معمول سزارین باید انجام شود .

اگر دو قلو ی A ورتکس باشد اما دو قلوی B  غیر ورتکس باشد در صورتی که جنین ها بین 2000-3000 گرم باشند و اگر دو قلوی B  مساوی یا کوچک تر از A باشد TOL امکان پذیر است . پس از زایمان دوقلوی A چرخش خارجی را می توان انجام داد یا خروج واژینال  بریچ  را می توان  صورت داد تا دو قلوی B  خارج شود اگر دو قلوی B بزرگتر از A  باشدزایمان سزارین را باید در نظر گرفت .

20% باقی دو قلو ها حاملگی هایی هستاند  که قل A  غیر ورتکس و قل B ورتکس است اینها بروش سزارین زایمان می شوند .

سه قلوها  عموما به روش سزارین زایمان می شوند یک امتحان زایمان طبیعی مورد بحث است و تنها زمانی قابل انجام است که تمام جنین ها هم اندازه و تمام آن ها بیشتر از 1500-2000gm باشند .

چند قلویی های بالتر همیشه سزارین می شوند .

عوارض چند قلویی

• افزایش خطر نارسی،سن متوسط جنین در هنگام زایمان 36-37 هفته برای دوقلو ها و 33-34 هفته برای سه قلوها است
• افزایش خطر جفت سر راهی ،پرولاپس کورد ،خونریزی پس از زایمان ،دیابت .
• میزان وقوع محدودیت رشدی و مرگ جنین در دوقلوهای تک کوریون بیشتر از دو کوریون است . دو قلوهای  تک کوریونی  درخطر سندرم  انتقال خون  به یکدیگر هستند  که طی ان ورید های یک جفت به ورید های جفت دیگر مرتبط می شود که تظاهر آن عدم هماهنگی رشدی است . دو قلوهای تک آمنیون میزان مرگ بالایی دارند که به علت گرفتار شدن طناب جفتی است .